จะร้อนรนหนาวเย็นเป็นไฉน
จะกลุ้มใจหม่นหมองจนต้องเสีย
จะเหนื่อยล้าแรงหายร่างกายเพลีย
จะมาเคลียร์เมื่อไรในใจคน

ด้วยน้อยใจใจน้อยคอยไม่ไหว
ด้วยคอยไปนับปีมิมีผล
ด้วยอภัยยกโทษไม่โกรธจน
ด้วยร้อนร้นสุดหักจิตคิดปล่อยวาง

รักจึงยอมตัดใจไม่แลเหลียว
รักเป็นเกลียวเกลียดปากใช้ถากถาง
รักครั้งก่อนเห็นว่าน่าผิดทาง
รักจืดจางหันหลังหวังพึ่งบุญ

ต่อแต่นี้อธิษฐานวานเป็นสุข
จงพ้นทุกข์ดับไปให้หาญสูญ
ใฝ่ธรรมะซาบซึ้งถึงพระคุณ
หวังเจือจุนให้พระธรรมนำชีวา

“มันแกว”
๑๘ เม.ย.๖๑

 

เรือซัดเซพเนจรไร้นอนถิ่น
กางปีกบินแวววับจำอับสู
จากสถานบ้านช่องเที่ยวล่องคู
เคยครองคู่ตกต่ำชอกช้ำทรวง

มีสายน้ำดำเนินเพลิดเพลินเพื่อน
มีคลองเขื่อนเคียงข้างแทนร่างหวง
มีปลาทุ่งกุ้งกั้งมิตรทั้งปวง
มีลมหน่วงพาพัดซื่อสัตย์จริง

ยามค่ำคืนดื่นตาฟากฟ้ากว้าง
ดาวเดือนค้างอร่ามงดงามยิ่ง
เอื้อมถลำดำริต้องติติง
เปรียบดั่งหญิงสูงค่าเกินคว้าดาว

ทรุดลงนอนทอนจิตตามสิทธิ์ชอบ
ทุกคำตอบข้างในอย่าไปสาว
คิดสิ่งดีมีสุขสนุกคราว
ลืมเรื่องราว..ช่างเถอะ...เลิกเลอะเลือน


ราตรีสวัสดิ์ ทุกท่านครับ 555  

Jannjao

ขอบพระคุณเจ้าค่ะ ออเจ้า
..
ณัฐสุรางค์ เจ้าค่ะ