ถึงคนรักเก่า

*****************

ฉันไม่มีใครหรอกเพื่อบอกรัก
เพราะฉันไม่รู้จักกับสาวไหน
คิดถึงคนรักเก่าแล้วเศร้าใจ
เป็นเพราะเธอจากไปโดยไม่ลา

เธอบอกว่าเรียนต่อขอไปนอก
เธอย้ำบอกต้องไปเพื่อศึกษา
อนาคตที่ดีมีราคา
จำต้องมีวิชาเสริมค่าตน

แต่ที่แท้เธอดอดไปหาเขา
ทิ้งคนเหงาอยู่หลังอย่างสับสน
ส่วนเธอไปได้ดีเพราะมีคน-
ที่รวยล้นรูปงามหวามใจเธอ

ฉันจึงเป็นผู้ผิดไร้สิทธิ์รัก
ต้องอกหักหมองหม่นเป็นคนเก้อ
หลั่งน้ำตาท่วมหมอนนอนละเมอ
คิดฝันเพ้อต่อไปใครเหลียวแล

ฉันจึงอยู่อย่างนี้อย่างที่อยู่
ทนอดสูแสนเศร้านอนเมาแอ๋
มิมีจิตรักใครให้ปรวนแปร
เพราะยังแคร์รักเก่า เมาไม่วาย

ฉันขอฝากกลอนนี้ นะที่รัก
เผื่อเธอจักอ่านบ้าง ยังไม่สาย
เลิกสามีวันไหนให้บอกชาย
ฉันจะรอจนตาย หมายเคียงเธอ

อทลิทท์

 

แสนสงสารใจเดียวมิเกี่ยวข้อง
มิมีสองมาครองปองเสนอ
ชายแบบนี้ยากนักที่จักเจอ
นอนละเมอคิดถึงนางมิจางไป

เธอโชคดีมีสุขชายทุกข์โศก
สิ่งบนโลกเรานี้ที่มิไหว
อันรักแท้แค่ฝันอันยาวไกล
วอนจงได้ทำจิตต้องคิดปลง

ถือเสียว่าบุพเพที่เหหัน
มิร่วมกันทำบุญมาอย่าลุ่มหลง
ดูแลตนเอาไว้ให้มั่นคง
ใช่ยุยงอยู่เดียวใช่เปลี่ยวใจ

กิจกรรมหลายหลากหากคิดสรรค์
คงมีวันสุขีกว่าที่ไหน
อยู่คนเดียวมิต้องงอนง้อใคร
ทำอะไรตามจิตมิผิดเลย

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๓๐ พ.ค.๖๑