~“แค่วูบ..เท่านั้น?”~

~“แค่วูบ..เท่านั้น?”~

๐

๐ ส้มตำปูเจ้ากรรมเกิดทำเรื่อง
นอนฟ้าเหลืองหน้าตาไร้ราศี
ทรุดอยู่โรงพยาบาลแพทย์ยันฮี
โชคไม่ดีทายทักพักห้องรวม

๐ ให้น้ำเกลือทดท้อ,นอนป้อแป้
กระเพาะแพ้ปูดองท้องเลยอ่วม
เอ่ยขอยานอนหลับกับผ้านวม
กินเสร็จไปนั่งส้วมร่วมชั่วโมง

๐ สะลึมสะลือเบลอเบลอจึงเงอะงะ
เดินเปะปะสุดง่วงท้องกลวงโหวง
หลับเป็นตายผิดเตียง-เดี้ยง,คลุมโปง
ก่อนหนุ่มโรงพยาบาลพานเข็นเตียง

๐ ล่วงหลับลึก!ลึกล้ำย้ำฝันแปลก
เหมือนมีมีดชำแรก-แปลกขึ้นเขียง
คล้ายของรักเคยคู่กันอยู่เคียง
เกิดพล้ำเพลี่ยงถูกพรากไปจากกัน

๐ ห้วงภวังค์ตื่นตาน่าตื่นเต้น
แต่พิเรนทร์คล้ายกะตกสวรรค์
แว่วเสียงคนล่องลอยพลอยยืนยัน
ต่างรบกวนตรงนั้น..มันอะไร

๐ แล้วโลกเคยชมพูจู่จู่หมอง
วันที่ท้องฟ้าเศร้าเข้าวันใหม่
เหมือนฟ้าผ่า!เจ้าจำปี..นี้หายไป
หลังเขาเข็นเตียงคนไข้..ไปผิดคน..

ระนาดเอก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~“แค่วูบ..เท่านั้น?”~ (อ่าน 3796 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้