...สร้อยริมธาร...

แม้นมิได้มาพบประสบพักตร์
แต่ใช่จักหายหน้าสบตาเห็น
ลองมือจุ่มสายธารไหลผ่านเย็น
สายธารเป็นสื่อใจมิไกลเลย

กระไรหนอพ้อหนักว่ารักหาย
หรือเพียงชายหมายนัยสิ่งใดเผย
แค่พนอล้อถามอีกทรามเชย
หรือเพียงเคยหยอกล้อพนอนวล

แลจะมีอีกไหมคนไกลลิบ
แลเพียงหยิบมาเปรยให้เอ่ยหวน
แลพินิศจิตซึ้งรำพึงชวน
แลยังกวนก่นใจอาลัยเธอ

หากแม้นมี อีกลิบยังหยิบยื่น
แลอีกอื่นทรวงในปองใจเผลอ
คงมิใช่ใจหายรำบายเจอ
ถึงได้เพ้อเพียงนั้นจำนรรจา

หากแม้นมีอีกเพ้อละเมอพี่
ดวงฤดีหมายมาดปรารถนา
คงมิอาจเป็นธารไหลผ่านตา
รินใจมารวมธารคนบ้านกลอน

แม้นมิได้มาพบแลสบซึ้ง
แลอ่าวบึงปลาทองประคองอ้อน
แค่ปลาซิวปลาสร้อยล่องลอยจร
ขอบังอรเหหักแค่ปลักตน.

พิณจันทร์
๗ เมษายน ๒๕๕๘