“ผู้ประสงค์ดี..ที่ไม่มีมารยาท?”

“ผู้ประสงค์ดี..ที่ไม่มีมารยาท?”
๐

๐ มือน้อยจับนิ้วชี้ที่แม่ยื่น
ต้วมเตี้ยมยืนโย้เย้เสน่ห์เหลือ
เดี๋ยวล้ม,ลุกบางคราน้ำตาเจือ-
นัยน์ปริ่มเรื่อประสา..เด็กน่ารัก

๐ เธอเป็นดาวโดดเด่นเช่นนางฟ้า
ใครผ่านมาก็มองจ้องเป็นหลัก
บ้างเข้าอุ้มจับแก้มแกมทายทัก
คนคึกคักสะกิดลอบพิศเธอ

๐ วันครอบครัวสวนสัตว์คนนัดเที่ยว
รถต่างเลี้ยวเรียงแถวแววติดเกร่อ
เสียงหลากหลายครอบครัวมั่วจริงเออ
ทั้งญาติเกลอถ่ายรูปวูบวาบไป

๐ แม่จูงลูกเตาะแตะเดินแลสัตว์
หนูน้อยบ้างสลัดดูสัตว์ใกล้
ถูกรั้งดึงตึงบ้าง-ด้วยห่างวัย
ร่างสดใสเริงร่าแสนน่าชัง

๐ สองร่างสู่สะพานผ่านท้องน้ำ
คนคลาคล่ำเบียดมา..ล้วนหน้าหลัง
ต่างชี้ดูจระเข้-เฮเสียงดัง
นอนบนฝั่ง,ว่ายน้ำคล้ำทมิฬ

๐ ตัวใหญ่ยาวหลายวัยนัยน์ตาเหี้ยม
คนต่างเยี่ยมหน้ามองจ้องเจ้าถิ่น
เผลอเบียดเด็กน้อยใสไร้ราคิน
ส่งชีวินสู่บ่อ..โอ้หนอกรรม

๐ ร่างกระทบแหวกน้ำตามด้วยเสียง
หวีดพร้อมเพรียงระทึกลึกกระหน่ำ
ภาพผู้แม่ยิ่งหนักละลักคำ
เสียงสั่นพร่ำหน้าซีด..เฝ้ากรีดร้อง

๐ วินาทีชีวิตใกล้ปิดฉาก
จระเข้หลายหลาก!หากรุมจ้อง
รีบว่ายปรี่ตรงน้ำคล้ำแตกฟอง
แม่ทรุดกองล้มพับ..หลับเป็นลม

๐ เสี้ยววิกฤติใจเต้นไม่เป็นศัพท์
มัจจุราชคงหลับกับผ้าห่ม
ฉับพลันมีหนุ่มใหญ่ใคร่แก้ปม
โจนลงจมมุดน้ำ..ดำอย่างปลา

๐ ทั้งเสียงเชียร์เสียงร้องก้องไปทั่ว
หัวใจรัวตามติดชีวิตกล้า
จระเข้ก็ชิดติดเข้ามา
หนุ่มใหญ่คว้าร่างเด็กเล็กขึ้นชู

๐ ว่ายหนีตายหลบลี้สุดชีวิต
รอดหวุดหวิดอัศจรรย์นั้นทั้งคู่
ส่งเด็กเสร็จหงายแผ่..“เกือบแย่ตู-
ใครถีบกูลงไปวะไอ้เวร?”..

ระนาดเอก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: “ผู้ประสงค์ดี..ที่ไม่มีมารยาท?” (อ่าน 4948 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้