แฮ่ ๆ อาจไม่หวานเหมือนของท่านสดายุนะครับ

ณ ค่ำนี้ไฉนเรา                    อุราเหงาพิลึกแท้
จะเหลียวซ้าย ฤ ขวาแล         ก็ล้วนปราศจากคน

สถิตย์เอ้สรีร์คว้าง                 บมีนางสนิทมน
ระทดท้อหทัยจน                  มิอยากพบประสบใคร

ชะรอยฟ้าชะตาแกล้ง             ยุพานแหนงและลาไกล
เจอะเยี่ยงนี้เสมอไป              ทว่าใจก็ไม่ชิน

สะอื้นไห้ฮะโฮลั่น                 นภาสั่นสะท้านดิน
นรกแจ้งสวรรค์ยิน                 สดับช้ำระกำชาย

ศรีเปรื่อง
๖ ส.ค. ๒๕๕๖

ปล.

ยุพาน = หญิงสาวสวย
ฮะโฮ กร่อน จาก โฮโฮ

อุสุมวรรษะพัดผ่าน .. ประโลมกาละรื่นเย็น
เสมอรูป ณ วูบเห็น .. ก็โลดเต้น ณ แววตา
กุสุมหอมประนอมบท .. ประทิ่นรสะลีลา
และรูปนามก็ล่ามคา .. สิเนหา ณ แรกเห็น
เพราะไม่พร้อมจะยอมหัก .. กะรูปพักตร์พิไลเพ็ญ
จะเจ็บช้ำ ฤ ลำเค็ญ .. ก็ยอมเช่นจะเป็นไป

อโณทัยไถงส่อง              รุจีก่องอล่องฉาย
ดนูกลับระโหยกาย             มิอยากฟื้นประทมนอน

สุโนกสุขสนุกกู่                เพราะมีคู่ถลาจร
ตะเวนท้าทิฆัมพร              สรีย์รอนก็ร่อนรัง

อนิจจาชิวาข้า                  วะเวงว้าอุราดัง-
ประสบทัณฑะโทษขัง        ณ ห้องเดี่ยวปละเปลี่ยวองค์        

กระวนจิตกระวายใจ           ประหนึ่งใกล้จะปลิดปลง
ชิวาตม์ภินทะสิ้นลง            เพราะไร้คู่ตุนาหงัน  

ศรีเปรื่อง
๖ ส.ค. ๒๕๕๖

ปล.

ไถง (ถะ-ไหง) = ดวงอาทิตย์ (ศัพท์ที่คู่กัน แถง (ถะ-แหงง) = ดวงจันทร์) มีรากมาจากภาษาเขมร
สุโนก = นก
วะเวง กร่อนจาก วังเวง
ปละเปลี่ยว กร่อนจาก เปล่าเปลี่ยว
ภินทะ จาก ภินท์ = การแตก การพัง

คะเนนึกคะนึงน้อม - - - ก็เพียบพร้อมจะรำพัน
ถวิลคู่จะเคียงขวัญ  - - - ะจำนรรจะนั่นนี้
จริตอระอ้อนออด - - - จะถ่ายทอดกะท่วงที-
อุทธัจเขินสะเทิ้นลี - - - ละชั่วที่ประนังนัย
ถวิลชู้จะลามช่วง  - - - ละห้อยหวงจะลามใจ
ประดาความจะหวามไหว - - - และโลมไล้ จะให้หลง
สดับเถิดประดาถ้อย - - - ประดิษฐ์คอยเพราะจักคง-
ขจิตนันทิจำนง- - - - ฤดีองคะบังอร

พิรุณโปรยกระทำข้า ฯ               กมลล้าอุราถอน
คนึงถึงพะงางอน                      ตะก่อนชิดสนิทชาย

อดีตซึ้งตระตรึงจิต                    กระวนคิดมิเว้นวาย
ฤ ว่ามันจะเลือนหาย                  ณ วันชีวะลับลา

ประเดี๋ยวคล้ายวะแว่วยิน              พจีปิ่นกนิษฐา
สบัดศอมิรอช้า                         อุบัติเสียง "กระแกร๊ก" ดัง

อะอ้าว ! ซวยซะแล้วซี               ก็หมุนศรีษะไป่ยั้ง
กระทำคอดนูพัง                       ประสบเคล็ด บ๊ะ! เสร็จกัน

ศรีเปรื่อง
๗ ส.ค. ๒๕๕๖

สดับแล้วจะแว่วอยู่ - - - และเลศชู้จะรัดพัน
ประนังฤทธิ์ประชิดขวัญ  - - - กมลบรรลุฉันทา

คะนึงคอยละห้อยเห็น - - - จะบีบเค้นและล่ามคา
ถวิลรอย ชม้อยหา - - - จะร่วมวาทะท่วงที

จริตอระซ่อนเร้น  - - - จะตอบเต้นกะไมตรี
ประพนธ์ความจะลามลี - - - ละวาดวีประโลมหวาน

กระนั้นทิพะทั้งสรวง - - - เถอะอย่าท้วงและทัดทาน
กะชั่วมนตระดลคราญ  - - - เหยาะซึ้งซ่านละลานทรวง

สนุกดีสหายขวัญ             สฤษดิ์ฉันท์ลำยองยวง
สลัดทุกขะทั้งปวง            สนานร้อยบุราณเลบง

เผดียงเพื่อนและพี่น้อง      ประสานคล้องลบองเพรง
พิธานฉันทะครื้นเครง        จะถูกผิด ฤ สำคัญ

ดนูเหวี่ยงพจีทอ              ประสงค์ก่อสำนวนขัน
เสนอมิตรพินิจกัน            ผิว่าเครียดจะบางเบา

กระหยิ่มยิ้มกระสรวลนัก     ปลาตปลักระทมเหงา
เชลงกลนิพนธ์เชาวน์        กะหนึ่งมิตระรู้ใจ

ศรีเปรื่อง
๘ ส.ค. ๒๕๕๖

ประดิษฐ์ฉันท์กะท่านศรี - - - เพาะไมตรีภิรมย์ใน-
เชลงบทประะพจน์ไว้ - - - ก็เพื่อให้หทัยสรวล

สมาคมะสัมพันธ์ - - - ประดิษฐ์ฉันทะเชิญชวน
ประพันธ์กรองและลองทวน - - - พินิจมวละอักษร

ระบัดรูประบิลเรื่อง - - - จะต่อเนื่องและสืบตอน
ประเด็นรักประเด็นร้อน - - - พิโยคอ้อนจะว่อนไหว

ภุชงภาษปยาตฉัน - - - ทะเพื่อพันธะผูกใจ
ประจงคิดประดิษฐ์ไว้ - - - ก็เพื่อใครจะได้เห็น

วสันต์เห่ ณ เหมัน- - - - ตะเพื่อขวัญจะรื่นเย็น
จะหยาดบทะหยดเป็น - - - ภิรมย์เพ็ญประโลมลง


คู่กับฉันท์ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
คือ เหมันตดิเรกฉันท์ ๑๕ (เหมือน วสันตวงศ์ฉันท์ ๑๕ ครับ)
ใส่สะบัดสะบิ้งในวรรคคี่ ของวสันตดิลก ก็ใช้ได้เลย

ขอบฟ้าประดาวิหคะน้อย
ก็ทะยอยทะยานพโยม
ลมพัดระบัด, วชิระโถม
ภวะโหมกระหึ่มกระเหิม

เปลี่ยนฉันท์ดีไหมขอรับท่านศรี ..