“บุญหล่นทับ”

แรกประสบพบกลุ่มประชุมใหญ่
ยิ้มละมัยให้สบก็พบหวาน
ต้องหลบตาพาเขินออกเดินงาน
ออกเนิ่นนานหวานเนื่องชำเลืองมี

ก็เพียงแค่ยิ้มให้ละมัยมิตร
หากแต่จิตวุ่นวายเอียงอายหนี
แต่ก็ลองหันกลับมาอีกที
คนตาหยีว่างเว้นมิเห็นเลย

แต่ก็ช่าง เถอะนะ..แค่จะบอก
หากจะออกความเห็นอย่าเป็นเฉย
แม้นสงสัยให้คุณเหมือนคุ้นเคย
ข้อความเอ่ยเขียนไปในประชุม

เพียงแค่ยิ้มทักทายก็หายลับ
เมื่อหันกลับ..โอ้หนอ มรสุม
พัดเอวหนาตาสั้น..ต่างหันรุม
คนที่คว้าคือหนุ่ม..หลบมุมคอย

น้ำหนักถ่วงร่วงหล่นลงบนพื้น
เพื่อนที่ยืนร้องลั่นพร้อมกันถอย
สุภาพบุรุษสุดหล่อตัวก็ลอย
ทับร่างคน..ผู้น้อย..แอบคอยรอง

เทวดาท่าจะหลับล้มทับแน่
บุญหล่นทับแทบแย่..แลสยอง
ทำไมหนอเทวดามาไม่มอง
โทรศัพท์ท่าน..ทิ่มหน้าท้อง..น้องอายนะ.

ฮ่าๆเอิ๊กๆบุญหล่นทับเทวดา..
พิณจันทร์
๕ กรกฎาคม ๒๕๕๗