ซากกลีบเกลื่อนของดอกไม้ในวันก่อน
เมื่ออาทรแห่งเราถูกเขาหยาม
ทิ้งรอยรักเคยสกาวเหมือนดาววาว
เหลือเพียงความเจ็บช้ำไว้กล้ำกลืน

กลีบแก้มที่เศร้าหมองเพราะร้องไห้
ต้นและใบรักทรุดจนสุดฝืน
ล้มทั้งตัวทั้งใจแทบไม่ฟื้น
และรู้ว่ายากจะคืนความชื่นบาน

โอ้! ว่าเขี้ยวเล็บเสือเขาเหลือร้าย
เราแพ้พ่ายถูกเด็ดเชยแล้วเลยผ่าน
โปรยกลีบกล่นเกลื่อนเท้าลงร้าวราน
เป็นของขวัญวันแต่งงานเขาสองคน

.................................

เปลวเพลิง