นกน้อยป่า ถลาบิน จากถิ่นเถื่อน
ละบัวเผื่อน เยือนกรุง ทิ้งทุ่งกว้าง
ปีกอ่อนงอ คลอแคล แลบอบบาง
เกรงหลงทาง หว่างคม ลมลวงมาน

ละ..พุ่มไม้ ใบบัง รังคาคบ
ละ..ตะขบ โฉบคาบ รสซาบซ่าน
ละ..เขาสูง ยูงยาง หมากลางลาน
ละ..ห้วยหาน ธารน้ำ ชุ่มฉ่ำเย็น

วันหมุนเวียน เปลี่ยนไป เลยไหลหลง
กรุงกับดง คงต่าง อย่างเจ้าเห็น
ฝันรุ่งโรจน์ โชติช่วง สรวงกระเด็น
มันไม่เป็น เช่นหวัง ถึงนั่งปลง

หลง..คำหวาน ขานขับ จำจับจิต
หลง..จริต อวิชชา ว่าสูงส่ง
หลง..สี ไฟ ไหลลื่น ว่ายืนยง
หลง..ลืมหลง หลงไป ไม่รู้คืน

หากเจ้าคาด วาดหวัง ยังสุดสวย
ขออำนวย อวยชัย ให้สุขชื่น
หากสิ่งร้าย หมายขย้ำ เกินกล้ำกลืน
ทิ้งขมขื่น คืนมา..ป่ายังคอย

 

รพีกาญจน์