ตั้งแต่วันนั้นพี่จากลาแก้ว         
อกน้องแคล้วชอกช้ำแทบอาสัญ
ถวิลหายอดดวงแดทุกคืนวัน      
น้องจะหันหน้ามองช่างขืนขม

ครานี้พี่จากไปก็นานนัก         
น้ำคำรักลวงหลอกให้ตรอมตรม
ประดุจรักเป้นเพียงแค่สายลม      
น้องนั่งจมในห้วงคำหวานเอย

ปทุมมาลย์