กรตระกอดสองข้างแนบนวลน้อง      
พี่นั่งจ้องมองเจ้านวลสมร
ครั้งเคยชื่นอภิรมย์แม่บังอร      
จะต้องนอนโศกาตรมอุรา

บัดนี้เจ้าจากไปนั้นลาลับ         
มิหวนกลับพี่คำนึงถวิลหา
โอ้จากพี่ไปเสียแล้วแม่แก้วตา      
อย่ากลับมาทวงคำจำสัจจา

ปทุมมาลย์