เห็นนกเอี้ยง ขี่ทุย ลุยเล็มหญ้า
น่าอิจฉา ทุยนัก รักผองเพื่อน
ฝูงนกเอี้ยง โผผิน บินมาเยือน
ดังชานเรือน ถิ่นพัก พำนักนอน
มีอาหาร จัดเลี้ยง ไม่เลี่ยงหลบ
จุดนัดพบ งดงาม ยามพักผ่อน
เมื่อเวลา สายัณห์ ตะวันรอน
แสงแดดอ่อน ตอนบ่าย สายลมเย็น
เพื่อนนกเอี้ยง หลังทุย คุยกันลั่น
ต่างขยัน มองเพ่ง เล็งแลเห็น
ตัวแมลง แฝงแนบ แอบซ่อนเร้น
จิกกินเป็น อาหาร สำราญใจ
มิตรภาพ เพื่อนแท้ ไม่แปรเปลี่ยน
โลกหมุนเวียน ทุกวัน ชักหวั่นไหว
เมื่อเจ้าทุย ห่างนา ลาร้างไป
นกเอี้ยงไพร หงอยเหงา เฝ้ารอคอย
ชลนา ทิชากร
