อดีต คือ อดีต ยากหวน
...
เปิดสมุดบันทึก...เหมือนคึกคัก
เหลือบเห็นหนุ่มเคยรัก..ใจหักเห
หลายปีผ่านนานมาก..ยากคะเน
เป็นผู้หญิงร้อยเล่ห์..ร้ายเหลือดี
มอศอสาม ยามนั้น ฉันสิบห้า
ส่วนหน้าตี๋แฟนจ๋า..แค่สิบสี่
เป็นนักบอลคนดัง..เด่นทั้งปี
ฝีเท้าร้ายเหลือที่..ในทีมเลย
...
ชอบทำตัวใสซื่อ..บริสุทธิ์
เรื่องเซ่อซ่าเยี่ยมยุทธ์..มิอยากเผย
ถนัดนักเรื่องแย่แย่..เรื่องเชยเชย
รักสักคำ..มิเคยเอ่ยออกมา
ไม่เคยคิดเคยฝัน..ยามหันหลัง
จะอกหักเสียงดัง..สนั่นหล้า
ผลการเรียนตกต่ำ..เหลือคณา
ถูกรีทายหมดค่า..การท่าเรือ
ไม่ซ้อมบอลไม่เรียนขลุกในห้อง
เอาแต่ร้อง..แต่ร่ำ..อะไรเหลือ
สิ่งที่สร้างพังภินท์..สิ้นจุนเจือ
ไม่อยากเชื่อ..แค่อกหักต้องพักเรียน
คนอย่างเราใจแกร่งเสียปานนั้น
ไม่มีวันหันกลับหรือสับเปลี่ยน
ใครจะดุ..จะด่า..ทำท่าเอียน
เพื่อนติเตียนตลอด..แม่ยอดคน
เปิดอัลบั้มเห็นรูปอกเริ่มเหงา
คิดถึงเขาขึ้นมาน้ำตาหล่น
ย้อนเวลากลับได้..ไม่ดิ้นรน
ยอมจำนน..รักกันจนวันตาย
...
.
