อยู่แค่ตาย
......
กระท่อมร้างกลางนา...หลังคาจาก
ขื่อคานฟากหักผุ...ทะลุเกลี้ยง
บรรยากาศเหว่ว้า..ข้ามีเพียง
หมาที่เลี้ยงเคียงคู่..อยู่สองตน
...........
นอนคุ้ดคู้ดูแล...มิแปรเปลี่ยน
กินกันเตียนแบ่งปัน..วันละหน
ได้อาศัยกระต้อบเก่า..เหงาชอบกล
พอหลบฝนหลบแดด แผดเผากาย
......
กลางคืนหนาวร้าวรวด..ปวดหัวอก
น้ำค้างตกปรกผิว....ฉิวไม่หาย
ผ้าห่มเก่าขาดวิ่น...สิ้นสบาย
นอนกอดก่ายหมาดั่งหมอนสะท้อนจัง
.......
ไปรับจ้างดายหญ้าหาฟืนบ้าง
ได้สตางค์ซื้อกินมิสิ้นหวัง
อนาคตอยู่ที่ใจ..ไช่กำลัง
ถึงจนตังค์แต่ร่างกายไร้โรคี
.........
นั่งมองฟ้าเคี้ยวข้าว..ราวกับบ้าน
มิสะท้านสะเทือน..เหมือนสุขี
ใครจะว่าบ้าบอ...ท้อไม่มี
ตราบชีวียังอยู่...สู้แค่ตาย....
