ใช่โซฟาม้านั่งเตียงตั่งโต๊ะ
ใช่จานโป๊ะครอบสอดไฟหลอดสี
ใช่ผ้าเนื้อเสื่อสาดสะอาดดี
ใช่ทีวีตู้เย็นเห็นงามตา

วัสดุคุรุภัณฑ์อันเบาหนัก
วางตั้งหลักไม่ปรับขยับท่า
อยู่แน่นิ่งติงไม่ส่ายไปมา
คงรักษาสภาพตราบเช่นเดิม

ง่ายจัดแจงแต่งวางทางเหมาะสม
กันเอียงล้มหนุนฐานคานไม้เสริม
ระเกะระกะตะปูตอกต่อเติม
ทำขอเพิ่มคล้องแขวนแป้นฝาครัว

เป็นแม่บ้านการเรือนครองเตือนจิต
คอยครุ่นคิดแกงต้มนมเนยถั่ว
มีเมนูหมูเป็ดเห็ดไก่งัว
จ่ายกาดมั่วริมทางห้างโอฬาร

ถึงลำบากยากกายสบายแท้
เพียงดูแลข้าวของเครื่องใช้สาน
ไม่จู้จี้บี้บ่นก่นรำคาญ
บางครั้งพาลเคืองโกรธพาดโทษทัณฑ์

เมื่อตกลงปลงใจมั่นไว้เถิด
อะไรเกิดอย่าขลาดถอยหวาดหวั่น
หากปล่อยปละละเลยเฉยช่างมัน
หญิงคนนั้นไม่ใช่น้อง ละอองดิน

รพีกาญจน์

กาดมั่ว - ตลาดสด

...เป็นแม่บ้าน การเรือน มิเชือนแฉะ
มิก่อหนี้ โปะแปะ ภูเขาหิน
เธอจัดแจง แปงงาม เป็นอาจิณ
หวังถวิล ยั้งอยู่ คู่บ้านเรา

แปง = สร้าง

 

เดินสายเปลี่ยวเดียวดายในโลกกว้าง
ระหว่างทางลุ่มเนินโขดเขินหิน
ห้วยละหานธารโกรกที่ตกริน
ชลสินธุ์เชี่ยวกรากขวากหนามพง

นักเดินทางวางพจน์ไร้กฏฝัน
สร้างเสกสรรละเมอคล้ายเพ้อหลง
รจนาพาผ่อนเหนื่อยรอนลง
มิยึดคงหลักแน่...แค่ละออง

รู้เต็มเปี่ยมเหลี่ยมทิศจิตมนุษย์
ซ่อนเก็บคุดหลบไกลไม่เกี่ยวข้อง
คืนวันผันผ่านล่วงท่วงทำนอง
คือครรลองของกรรมจึงทำใจ

บรรยายกลอนเจื่อยแจ้วแมวยังเบื่อ
มิมีเหลือวิ่งเล่นเผ่นแผล็วไหว
จิตหงอยเหงาเฉาขุ่นกรุ่นทรวงใน
จำห่างไกลทางกลอนเพราะอ่อนแอ

ในวันนี้มิท้อเพราะมีอ้าย
คอยคลี่คลายเลิกละเกาะกระแส
เพิ่มกำลังวังชาพาเปลี่ยนแปร
ซึ้งใจแท้คนไกลใจอารี

จับจิ้มคอมพ์ยอมเปลี่ยนเพียรกดตอบ
คิดรอบคอบใคร่ครวญคำนวณถี่
ใช่ปล่อยปละละนั่นสัญญามี
จ่ายมาซีหมื่นห้าค่าเขียนกลอน

ละอองดิน

 

มัวนั่งเขียนกลอนแมวหนีหายไปหมดบ้านแหล่ว

เป็นแม่บ้านงานเรือนปล่อยเปื้อนก่อน
ขอหลบนอนสักงีบรีบไมเล่า...?
ตื่นขึ้นมาคงหายคลายซึมเซา
เธอดื่มเหล้าฉันเล่นไพ่..ทางใครทางมัน(นะจ๊ะ)

ละอองดิน

 

สะดุ้งตื่นหมื่นห้าหาที่ไหน
อาเจียนไอเมาค้างไร้ตางค์ถอน
วรรคท้ายจบกลบความงามแง่งอน
ดูสิค้อนเป็นวงวงสองวง

เคยท้อปวิทย์คิดเก่งเชลงสาร
รู้กะการทอนถ่อต่อประสงค์
จากจำนับจับจำนวนจวนจำนง
บรรลุลงวาดหวังสมตั้งใจ

ตอบปุปะตลอดบวกยอดขาย
รอกระบายจุดเทียนวนเวียนใส่
รันตัวเลขเสกมนต์ดั้นด้นไป
เฮ ฮ้า ไฮ้ จริง จ้า จ๊ะ จา จริง

มิคำนึงถึงไหมใยเนื้อผ้า
ชื่นชมหน้ายองเยาลบเก่าขิง
ทิ้งเรือเฉยเกยโป๊ะ โจ๊ะทิงทิง
ใหม่ซิงซิงยืนจ้องต้องลูกตา

ทำทำไมใจตรมผมใจน้อย
ทำบ่อยบ่อยลอยเลียบกรายเทียบท่า
ออกทะเลแล่นโล้โรฮีนจา
เพราะเพื่อนยาคนหนึ่งจึงจ.บ.พ.

กลอนเก่าแก้แค่พันวันนี้หมื่น
โธ่ทรามชื่นตามัวเล่นตัวหนอ
พี่ยากเข็ญเย็นฟาดผักกาดจอ
ค่า"สู่ขวัญวันท้อ"จ้อเจ๊ากัน

 

รพีกาญจน์

จ.บ.พ. - จึงบอกเพื่อน

 

เหตุผลหนึ่งที่ไม่มีเวลาเขียนกลอนนะ

ไหนว่ารักน้องหญิงมิทิ้งขว้าง
แน่นหนักอย่างเต็มเปี่ยมดุจเรียมขวัญ
เคยด่ำดื่มปลื้มจิตคิดผูกพัน
ในทุกวันมีเราเฝ้าประคอง

มาบัดนี้ชีช้ำระกำหลาย
ใจของอ้ายเค็มปี๋ทั้งสี่ห้อง
แค่หมื่นห้ามาเขี้ยวเหนียวกับน้อง
เดี๊ยะ..จะถองให้หนำชอกช้ำใจ

รู้มะนั่นน้องนี้คนขี้เหงา
ทุกค่ำเช้าห่วงหาน้ำตาไหล
แมวทิ้งลานบ้านช่องห้องหอไกล
อยู่แห่งหนตำบลไหนไร้ข่าวคราว

จะไปซื้อเปอร์เซียมาเคลียเคล้า
เห็นไหมเล่าหนูหลามข้ามหม้อข้าว
ตอนนี้ต้องงดเพียรเขียนกลอนยาว
หนูเกรียวกราวติดกับ จับย่างกิน

ละอองดิน

 

หนูอะไรพ่อหลีพี่หนูหล่อ
แม่อยู่หอเซ็งแซ่เรียกแม่หลิน
กินหนูย่างสูงค่าวิตามิน
น้องหนูดินปรุงรสสดโอชา

น้ำลายสอทันใดไหลยืดย้อย
ยกจอกค่อยขึ้นจิบสามสิบห้าํ
กระดกดวดพรวดเดียวเหลียวแม่มา
ประจัญหน้าดึงหนูจนหูยาน

กาตีปูหมูแพงแย่งจับหนู
หลบซ่อนรูเงี่ยฟังหลังข้าวสาร
ตกดึกดื่นเดือนดับขยับคลาน
กระโดดชานร้องเล่นเต้นรำวง

ชานออกกว้างทางเข้าออกบอกแคบ
ก้มโรยแกลบหมามุ่ยปลิวผุยผง
คันคะเยอเป็นปื้นดีดขึ้นลง
คนงวยงงปรบมือฮือเก่งจัง

เสียงเอะอะปึงปังแมวไม่ชอบ
จึงลักลอบยุกยิกกิ๊กฝรั่ง
ลองหลวมตัวมั่วเมียต้องเสียตังค์
มนต์เคยขลังเสื่อมคลายทำลายยศ

จะแมวขาวแมวดำจงจำไว้
หนูเห็นมันสั่นไข้กลัวไส้หด
แมวอะไรก็ได้ไม่คิดคด
จะซื้อสดซื้อผ่อนคว้าก่อนฟรี

รพีกาญจน์