ยกแม่น้ำทั้งห้าขึ้นมากล่าว
พูดปาวปาวเที่ยงวันยันบ่ายค่ำ
แสดงหน้าท่าทางพลางชักนำ
ฤาเท่าธรรมบรรทัดด้วยศรัทธา

ขานขาครับหลับนิ่งพิงพนัก
เข้าหูซ้ายย้ายทะลักออกหูขวา
ยกข้อมือแลเหล่ดูเวลา
เรือนทองสองพันกว่าเดินช้าจัง

เริ่มเรื่องอืดยืดยาวราวสิบโยชน์
ย้อนยังโสดคำเก่าเล่าคำหลัง
ญาติเยี่ยมเยือนเพื่อนโยงดีโด่งดัง
ยามเซซังเซื่องซึมทรุดซมซาน

รุ่นนักเลงเก่งกล้าสารพัด
หมัดปะหมัดดุเดือดเลือดแดงฉาน
ล้มลงดิ้นกินทรายกายพิการ
ลืมใดบ้านโดดคลองสมองเบลอ

แฝงรักหวานมานหม่นระคนเดาะ
ฉอดฉอเลาะวนย้ำนำเสนอ
ปิดปากหาวคราวจบปรบอวยเออ
บางคนเผลอหลงหลับปับงงงัว

ยกสำนวนชวนตามต้องเริ่มต้น
เรียกผู้คนหันหาเข้ามามั่ว
สนุกสนานผ่านไปไม่รู้ตัว
ชื่นชอบหวัวน้ำลายฟายน้ำตา

รพีกาญจน์

สัมมนาวิชาการเกษตรได้หนึ่งกลอน

 

เหมือนทั่วไปให้เห็นเป็นกิจจะ
สาธารณะระบือมิถือสา
เป็นลูกน้องเดินตามเจ้านายมา
คอยรักษาหน้าท่านเอกสารลืม

ได้อาศัยกองทุนอิ่มหนุนท้อง
ประชุมต้องจัดเลี้ยงเสบียงปลื้ม
ตอนกลับบ้านอาศัยได้หยิบยืม
ก้นขวดดื่มยามหิวหอบหิ้วไป

เวลาท่านสรวญเสทำเหล่จ้อง
เป็นลูกน้องคอยกันท่านหันไหน
รีบดักหน้าดักหลังระวังภัย
ส่งถึงบ้านเมื่อไหร่ค่อยไล่ลง(ฮ่าๆ)

 
เก็บกดๆ ฮ่าๆ
หวัดดีค่ะอา....ขออนุญาตต่อกลอนค่ะ
เคารพค่ะ..ต่ายค่ะ