๐ ยังหดหู่ใจ ๐

จ้องตาแป๋วแวววาวเกาะราวผ้า
ข้างล่างหมากรรโชกโฮกโฮกใส่
หยุดสงบกบนิ่งประวิงไว
เมื่อพ้นภัยโดดลงเข้าพงพี

ก็เห็นแต่ตัวเดียวปราดเปรียวนัก
กระแอมทักเบาเบาเอ้ารีบหนี
ไหนละพ่อหนอแม่แลมิมี
หรือแมวผีค้นหาอาหารกิน

แอบหน้าต่างข้างหอชูคอจ้อง
ยกเท้าย่องประหวั่นหันหน้าผิน
เรียกตามหลังอย่างไรไม่ยลยิน
คงชาชินลักลอบชอบผจญ

ให้ปลาทูหมูปิ้งเหมือนทิ้งขว้าง
เบี่ยงตัวห่างจากไปทำไม่สน
พอบ้านเงียบเงี่ยสดับลับตาคน
คุ้ยของบนโครมครามชามกระจาย

อยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงเลี้ยงดูเฝ้า
อยู่กับ"เจ้าโชคดี"มีสหาย
เช้าวิ่งเล่นเย็นย่ำออกกำลังกาย
ช่วงสายบ่ายเข้าสวนหมู่ม่วนงัน

คงเพราะกรรมนำให้ได้พานพบ
และแล้วจบง่ายจังดังหลับฝัน
เจ้าหมอบหลังล้อรถเมื่อไรกัน
พอถอยพลันทับกลางร่างบี้แบน

รพีกาญจน์

เสียหมา(โชคดี) ยังมาเสียแมว(โกโก้)อีก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๐ ยังหดหู่ใจ ๐ (อ่าน 4090 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้