ฤดูใดดื่มด่ำฉ่ำรสรัก
ฤดูนั้นอาจหักให้โศกศัลย์
สามฤดูอาจเศร้าเหงาจาบัลย์
ความรักฉันมีแต่โศกมิโชคดี

สิริวตี
 

คือคำปลอบประโลมที่โถมแกล้ง
พอรักแห้งเมื่อยแล้วกินแห้วใหม่
ฤดูนี้ฉันเกลียดเสียดทรวงใน
กลอนที่อ่านไซร้ให้นุงนัง

สิริวตี
 

ตูมตูม...เห็นเด็กกระโดดเล่น
น้ำเย็นหน้าหนาวร้าวเนื้อหนัง
หัวเราะโหวกก้องร้องเสียงดัง
ฉันนั่งมองสุขของทุกคน

ธารเอ๋ยธารใสไหลเย็นแล้ว
ขอธารแน่แน่วทุกแห่งหน
สะอาดจริงใจให้ผองชน
อย่าหม่นอย่าหมองต้องมลทิน

สิริวตี

คราเมื่อธารน้ำใจใสสะอาด
ยามซัดสาดกระเซ็นสายไม่สูญสิ้น
ต้นกล้าก็ก่องามตามน้ำริน
ช่วงชีวินเปี่ยมสุขทุกข์หมดพลัน

เฉกมีน้ำหทัยให้เพื่อนผอง
เป็นพี่น้องญาติมิตรสนิทขวัญ
คราห่มทุกข์ห่มเศร้าห่มเหงาครัน
ก็ช่วยปันน้ำใจให้เมตตา

สิริวตี