ปู่เคยเล่า...
ยุคปะเก่าเข้าศึกฝึกทหาร
แผนรบพุ่งมุ่งฟันประจัญบาน
หนีซมซานแพ้พ่ายค่ายพังภิน

ผ้าติดเนื้อเสื้อตัวหัวไร้หมวก
แบบสะดวกเดินป่าภูผาหิน
ค่ำที่ไหนนอนนั่นแบ่งปันกิน
ชีพไม่สิ้นดิ้นรนสู้ทนไป

เทข้าวสุกตากแห้งแจงใส่ปาก
อมกันอยากกลับกรอกกระบอกไผ่
เวรระวังค่ำคืนพรางฟืนไฟ
แสงบอกให้ศัตรูรู้เขตคาม

พ่อเคยเล่า...
ญี่ปุ่นเข้าขอผ่านดานสยาม
กราดปืนกลบนบินยินคำราม
บอมบ์ตูมตามฝรั่งชุลมุน

รุกเร็วคืบสืบไวไร้ต่อต้าน
ขาดอาหารเสบียงเกลี้ยงส่งหนุน
สุกสดแห้งแฟงฟักเก็บกักตุน
กินมื้ออุ่นบูดเย็นเหม็นขว้างปา

จ้างไม่อั้นทันทีตีกระป๋อง
เอาข้าวของบรรจุแจกแนวหน้า
โอกาสอวยรวยแท้แต่นั้นมา
คือผู้ค้ายิ่งใหญ่ไทยวันนี้

รพีกาญจน์

ได้ข้อคิดจากคอลัมน์"คนปลายซอย"
นสพ.ไทยโพสต์ 13 มกราคม 2016