กิ่งกะหล่าคู่ฟ้อนฉันยังจำได้
กลองสะบัดชัยให้ซัดหัดเสมอ
แล้วป้อนข้าวเหนียวนึ่งจนถึงเรอ
พาไปเจอพ่ออุ๊ยคุยทุกวัน

แล้วทำไมตีตนทำเหิ่นห่าง
ให้หมองหมางระคางข้องเมื่อมองฉัน
เจ็บหัวอกหัวใจไร้จำนรรจ์
พบเจอกันทำมิเห็นเป็นเช่นไร

สิริวตี
 

แต่เช้าแต่แม่ยายไปขายผัก
ฝนจักจักพ่อตาไปหาไผ่
พี่สาวเธอเพ้อซมจมพิษไข้
แล้วเราไปใส่ปุ๋ยลุยคันนา

พี่ถือถังเธอควานมือหว่านปุ๋ย
คิกคิกคุยจิจูดพูดจ๊ะจ๋า
เอ๊ะใครเดินโทงโทงผีโพงมา
เธอสะดุ้งผวารีบคว้าเอว

กอดแน่นๆนะ ผีโพงมันยังไม่ไปอ่ะ

 

รพีกาญจน์

ว้าย!น่ากลัวตัวอะไรใช่กระหัง?
ขาจะพังน้องเหยียบลุ่มชุ่มดินเหลว
วิ่งหลบกอดกลัวตัวนี้ไอ้ผีเลว
พี่โยกเย้วส่งเสียงเอียงหลบมัน

ชักกอดนานผ่านไปหรือยังนะ
หรือผีจะอยู่ด้วยช่วยขยัน
พาน้องกลับบ้านเถิดเตลิดมัน
แล้วเรียกขวัญกลับมาอย่าช้าที

สิริวตี