ขอร่วมแสดงความเห็นสักเล็กน้อยนะครับ
ท้าวฮุ่ง-ขุนเจือง ไม่น่าจะเรียกว่าเป็นวรรณกรรมของไทยได้เต็มปากเต็มคำนะครับ
ผมว่ามันมากกว่า "ไทย" นะครับ มันเป็นวรรณกรรมของคนสองฝั่งโขงเลยทีเดียว
มีข้อสังเกตอีกอย่าง "โคลงห้าพัฒนา" ที่ จิตร ภูมิศักดิ์ ปรับปรุงขึ้นมานี้
อ่านเป็นร้อยแก้วด้วยภาษาอีสานจะไพเราะมาก ๆ เลยครับ
ศรีเปรื่อง