~"ความจริง?"~
๐
(เอี้ยง) ๐ "เร็วพี่เอก!..อีจันทร์มันถูกฉุด?"
(เอก) ข้าแทบทรุด!..ตกใจได้ยินเสียง
รีบลุกขึ้นตรงมาหน้าระเบียง
เฮ้ย!..ไอ้เอี้ยง?พูดใหม่ให้ชัดชัด!!
(เอี้ยง) ๐ "ไอ้แสงพี่!..ฉุดอีจันทร์แหมมันกล้า
ข้าเห็นมามันฉุดไป!..กับไอ้บัติ
แล้วก็พวกกำนันฉาย!..บ้านท้ายวัด
ข้าเลยตัดทุ่งมาหาพี่ไง?"
(เอก) ๐ "ข้าแสนโกรธฉวยปืนมิยืนช้า
หน๋อยฉุดคร่าแฟนกูดูทำได้
เดี๋ยวถ้ากูตามทันต้องบรรลัย
ไอ้เอี้ยงไป!..เดี๋ยวค่ำ!รีบนำทาง?"
๐ ข้ายามนั้นมองไปคล้ายคนบ้า
ในอุราหวั่นไหวไปทุกอย่าง
ข้าลุยคุ้งลัดนาไม่ช้าพลาง
ไอ้เอี้ยงครางพักลงริมดงตาล
๐ พอข้าถึงป่ายางข้างวัดใต้
ข้าหัวใจแทบคลั่งดั่งเพลิงผลาญ
เห็นไอ้แสงฉุดอีจันทร์มันลนลาน
ข้าเดือดดาลยกปืนยืนจะยิง
๐ ใจนั้นหมายลั่นไกไม่กลัวบาป
หวังกำหราบไอ้แสงที่แย่งหญิง
อีจันทร์ร้องเข้าขวางพลางท้วงติง
เผยความจริงหน้าหมอง..ท้องกับมัน?"๚ะ๛
ระนาดเอก
ปล.เป็นผลงานกลอนเก่า ของผมเองครับ!!
