พอฟ้าแจ้งจางปางรุ่งสางแล้ว
นกเจื้อยแจ้วไก่ขันประชันเสียง
หลับเป็นตายหงายผงกเกือบตกเตียง
เดินเอนเอียงเซถลาหน้ากระได

มองที่นอนหมอนหมิ่นกลิ่นผ้าห่ม
ที่นอนจมคันเหาเกาหลังไหล่
มุ้งมัดกางบางหม่นปนขี้ไคล
ช่วงปีใหม่วันเนาเอาซักที

ซักด้วยมือซื้อผงโรยลงถัง
ขยำยั้งยกดูถูขยี้
แปรงรอยเปื้อนเลือนขาวแช่ดาวนี
ดมหอมดีปั้นหมาดผึ่งพาดราว

เพียงแต่คิดบิดคร้านเอ็นยานหย่อน
อยากจะนอนหลับต่อเปิดหวอหาว
ฝนตกหลงฤดูพรั่งพรูพราว
อากาศหนาวเยือกเย็นเป็นใจแท้

ฝนแทนน้ำลำไยได้หลายมื้อ
สบายบรื๋อวันว่างย่างแต๊ดแต๋
แวะหัวทุ่งมุ่งออกเก็บดอกแค
ลงล้างแช่ลวกยำตำพริกแดง

พอแดดร่มรำไรร้อนไกลเกลื่อน
จับเมาส์เลื่อนคลิกอ่านกลอนกานท์แต่ง
กว่าได้บทสองบทแทบหมดแรง
มัวนั่งแยงสิ้นไฟกลอนไม่มา

รพีกาญจน์

 

กว่าจะได้สักบทพจน์แทบแย่
จึงวางแต่ตอบลงตรงคำถาม
บ่ายนี้งานลดน้อยค่อยพยายาม
มิส่งตามการบ้านงานอย่างเคย

จะกลั่นกรองกานท์งามตามบทบาท
สุนทรวาดกวีวรรณมิหันเฉย
จนแจ่มแจ้งจรรโลงใจไม่ละเลย
โอษฐ์เอื้อนเอ่ยแถลงความตามฤดี

สิริวตี