เรายังเด็กคิดอะไรมิไกลนัก
เรื่องริรักยังอ่อนไหวไร้เดียงสา
ประสบการณ์เยาว์วัยใจสั่งมา
ล้วนมีค่าให้จดจำนำชีวี

ทางข้างหน้าในวันอันปล่าวเปลี่ยว
เดินคนเดียวอย่างเหงาเหงาก็เท่านี้
ปล่อยสายลมพัดปลิวหวิวฤดี
สะกิดที่..ดวงใจกร่อน..ก้อนสีแดง

ต้นตระกรานต์

..เพราะยังเด็กเล็กอยู่ไม่รู้รัก
เลยอกหักแล้วเล่าเศร้านักหนา
หลงน้ำคำช้ำใจในทุกครา
แค่ดูหน้าก็รู้หนูไม่เคย .....

แบบว่า หนู innocent  อิอิอิ

ขออนุญาตนะครับ

            

จะเด็กน้อยหรือติดดอยบนคานสูง
โดนชักจูงด้วยลมปากยากอยู่เฉย
เชื่อในรักที่หวานเจี๊ยบสุดเปรียบเปรย
น้ำตาเลยไหลท่วมท้นแทบล้นทรวง

...อ้ายอ่ำ...

            

..ด้วยชั้นเชิงเหนือเมฆคำเสกสรรค์
เป่าทุกวันจนฉ่ำในคำหวาน
เขาหว่านล้อมกล่อมหูเพราะอยู่นาน
เด็กวันวานเลยงงหลงวาจา  5555

 

คนแก่ก็อ่อนหัดอ่ะ

รักเพียงคนคลอเคลียเย้ยเมียน้อย
อายุลอยเข้ารกหกสิบห้า
คิดเร่งรีบจีบใครวัยชรา
อายฟันหน้าห้าซี่หน้าจากไกล

ชอบเริงร่ายฟายฟ้อนยังอ่อนหัด
สาวกำดัดสักคนมีสนไหม
จะพาร้องลิเกเตร็ดเตร่ไป
นอนวัดไทยคลุมโปงกินโรงทาน

 

เอ๊า...อ้ายเดินชนน้องแย้วววว



ไม้ยังอ่อนสอนหัดก็ดัดง่าย
แก่ใกล้ตายยากยิ่งจริงพับผ่า
อาบน้ำร้อนก่อนหน่อยหนอยปึ่งชา
โธ่..จะมาสู้เดี๋ยวนี้...เชอะ..มีฝักบัว

แฮ่ๆๆๆๆ

 

555 ช้าไปก้าว หนูดิน

 

..ฟัง"ลุงกาณจน์" ร่ายกลอน ตอนย่ำรุ่ง
หนูไม่ยุ่ง ยังเด็ก เล็กนักหนา
พอแย้มยิ้ม อุ๊ยตาย แอบชายตา
เพราะฟันหน้า ไม่มี สักซี่เลย

.อีก"ยายดิน" ก็...ใช่น้อย เดินลอยล่อง
อาบน้ำคลอง ยังกล้า มาเอื้อนเอ่ย
บอกฝักบัว ยายนั้น มันคุ้นเคย
ไม่อยากเฉย หลาน(ตัว)แสบ มาแอบแซว

ฮาาาาาา
กราบขออภัย ลุง-ป้า  ด้วยความเคารพ
ที่หลานบังอาจล่วงเกิน