รักกันมาเนิ่นนานจนนานเนิ่น
มิหมางเมินห่างไกลใจหลีกหนี
เราฟูมฟักรักมั่นกันดิบดี
ฝันจะมีชีวิตคิดร่วมกัน
เพราะว่ารักนานไปใจจึงเปลี่ยน
เหมือนเปลวเทียนต้องลมล้มแปรผัน
น้ำตาเทียนรินรดหยดลงทัณฑ์
ร้อนแสบสันฉันใดใจยังทน
อยู่ตรงนี้ที่เดิมเติมความเศร้า
เป็นตัวเราเท่านี้มิมีหม่น
หญิงมากมายหลายสตรียังมีล้น
ฟ้าหลังฝนล้วนงามยามได้ยล
ต้นตระกรานต์
