อยู่ดายเดียวเปลี่ยวเหงาเลยเฝ้าหอน!!เอ้ย..เฝ้าอักษร
โดนผีหลอนหลอกเล่นต้องเผ่นโผน
โขยกร่างถ่างขาวิ่งกระโจน
หอบตัวโยนเกือบม่องสมองมึน
หงายท้องตึงผึ่งแผ่ไม่แคร์หมอน
ใจสั่นคลอนขลิกขลุกลุกมิขึ้น
ตกบ่ายสี่ทีไรให้อึงอึน
วัยทึกทึนละเมอเพ้อกลางวัน 
ฮู้...กลอนศิไม่รับกับท่านโซนเบยยยอ่า
เพราะเขียนไว้จะต่อน้องวตี แต่ลงช้าไป
มัวคุยกะหนุ่มๆอยู่ อิอิ
