ดื่มทั้งวันบรรเทาโรคเมาหัว
รู้สึกตัวตื่นเช้าเมาไม่จาก
เดินซวนเซชนเสาเมาโอ๊กอ๊าก
จับคอลากยกขวดดวดเมาซา

คนติดเหล้าเมาแย่แก้ก็หาย
เมามากมายนอนขดหมดปัญหา
หากเงินนิดเมาน้อยบ่อยระอา
โกเกลียดหน้าเชื่อดะเมาประจำ

อันเมาค้างสางสายถอนหายได้
แต่เมาใจยืนยงยังคงขำ
ไม่เห็นวันสั่นเทาเมาหัวปำ
หลงพูดพร่ำเมาหนักรักแรกเจอ

พี่ติดเหล้าเมาง้ำล้ำสุดห้าม
เมานงรามนานวันมั่นเสมอ
คิดเลิกดื่มลืมเหล้าเมาแต่เธอ
ใครเสนอไม่แคร์เมาแต่รัก

เมาอะไรไม่เท่าเมาอำนาจ
ทอดทายาทให้เห็นเป็นประจักษ์
ทำเฉเฉียงเอียงอายเพื่อนทายทัก
ปากอึกอักลิ้นไก่ถูกใบ้กิน

ทุกสมัยรายไหนก็รายนั้น
รู้เท่าทันเสียงอ่อยคอยติฉิน
ล้วนเสพเพลินเมินด่าเป็นอาจิณ
แม้คลินคลินทรัมทรัมยำกันเอง

รพีกาญจน์

 

เมื่อเริ่มเมาเกลากลอนพักผ่อนนะ
หลับตาซะจะป้องภัยไร้ข่มเหง
ถนอมขวัญวันพี่ที่วังเวง
จะขับเพลงมโหรีให้พี่ฟัง

แม้เมารักภักดีพลีเพื่อน้อง
ขอเกี่ยวคล้องอย่าขัดปัดความหวัง
จะเฒ่าแก่เพียงใดใจก็ยัง
เฝ้าอยู่ยั้งร่วมเรียงเพื่อนเคียงเรือน

สิริวตี