หัวใจ ที่ไม่เคยหยุดพัก..
...
บริวารล้อมกายกลับเปล่าเปลี่ยว
ทุกซีกเสี้ยวนาทีเหมือนมีสุข
หอบเรื่องราวร้าวฉานมาขานทุกข์
ไม่สนุกลูกรักเหนื่อยจักตาย
......
สามสิบปีมีภาระล้นหลาก
เพราะลูกมากยากจนต้องขนขวาย
ต้องหาเลี้ยงหลายปาก..ยากสบาย
แต่สุดท้ายก็ผ่าน..พ้นออกมา
...
เกิดเรื่องราวมากมายภายในบ้าน
เหนื่อยใดปานกว่าจะคลี่คลายปัญหา
ยามลำบากลากแขนแฟน-ลูกยา
ขออาศัยชายคาคุ้มกายี
....
อ้าแขนรับโอบกอดปลื้มปิติ
ดั่งดอกไม้แรกปลิเริ่มออกสี
แผ่กิ่งก้านกางใบป้องไพรี
มีที่นี่ที่เดียว...กลมเกลียวนัก
....
ชีวิตผ่านหนาวร้อนสะท้อนอก
ชีวินปก..ด้วยเหงื่อทำงานหนัก
ร่างกายเริ่มชรา..หาผ่อนพัก
ด้วยความรักยิ่งใหญ่ในใจนี้
........
อยากเอนกายกับหมอนแล้วนอนหลับ
เบื่อจะรับจะรู้...เหนื่อยเหลือที่
ขอหยุดพักสักระยะนะคนดี
แม่คนนี้...เหนื่อยแล้ว..เจ้าแก้วตา
.......
กวีชาวบ้าน