ใจพี่เหมือนเรือลำน้อยลอยเซซัด....ลมคลื้นพัดไกลฝั่งชั่งหวันไหว
มองผืนน้ำครามฟ้าเวิ้งว้างใจ....ไกลแสนไกลไร้ดินหินเม็ดทราย
โดดเดี่ยวเดียวดายพายเรือจ่ำ....ตะวันต่ำลับขอบฟ้ามาลาหาย
ไร้ทิศมิตรหมู่อยู่เคียงกาย....สู้ฝืนพายให้ลุฟากฝั่งนที
เพียงแต่หวังจันทราจ้าแสงให้.....มองดาวใสใหญ่น้อยหลากร้อยสี
ส่องนำทางให้ด้นพ้นวารี.....ยังพอมีแรงสู้สู่เส้นชัย


............พระจันทร์ยิ้ม...  

อย่าเซซวนชวนมาสร้างหัวเราะ
ให้พอเหมาะพอดีตอนพี่ตื่น
อย่าหมองหม่นวุ่นวายชายวานซืน
กลับมายืนยิงฟันเหยินหันมา

สิริวตี
 

แหะๆๆ

ก็เพราะรักไร้สูตรคณิตศาสตร์
อย่าประมาทโหยหิวเพราะชิวหา
หากคิดผิดยากแก้แม้น้ำตา
หลั่งรินมาท่วมกายก็ไม่ทัน

ต้นตะขบเอ๊ย.... ต้นตระกรานต์

สูตรวตีสูตรรักรหัสลับ
ไว้เจอกับพี่ชายที่ในฝัน
รักทุกคนรักทุกผู้รักทุกวัน
รักรักกันกอดอุ่นละมุนเอย

สิริวตี
 

แบร้ๆๆๆ

รหัสลับนารีคนมีเคล็ด
ร้อนสูตรเด็ดลึกในฤทัยเผย
จักเตือนความตามที่วจีเปรย
เก่งฝันเกย สลดรถไฟชน

Soul เคยเห็นรถไฟชนกันในฝันไหมหนอ...หุหุ


 

รถยุคใหม่ไม่มีรางทางอากาศ
จึงมิมีความผิดพลาดเลยสักหน
จะหน่วยสิบร้อยพันฝันกมล
ทุกขบวนสุขล้นบนโลกเรา

ลดแรงต้านแรงดันแรงบังคับ
รหัสลับความรักมักมิเศร้า
เอาแรงจินต์แรงใจใช้เบาเบา
แต่แรงเราเล้าโลมโหมให้เยอะ

สิริวตี
 

รถไฟโลกวิทยาศาสตร์ของวตี ลอยบนอากาศน่ะลุงไม่ต้องใช้ราง จะไปทิศทางใดก็ได้ไม่มีชน ^^

 

พระพายจะพัดจะพาเครื่อง
ถนอมเรื่องรักเหาะเสนาะสิ
พระพรหมจะสร้างดังทางริ
ส่วนพระวิ รุณฉ่ำกระหน่ำพร

จึงมิอาจบินชนกมลไหน
เพราะวินัยมีอยู่ให้รู้ก่อน
ดังกฎเกณฑ์รถราจราจร
รักนั้นจึงนิรันดรก็เพียงนี้

สิริวตี
 

แล้วจะเอาอะไรกันนักหนา
เขียนภาษาต้องมีศีลปวีณยิ่ง
บทกวีคงอดหดแล้วจินต์
สร้างสุบินก็มิได้อะไรเลย

คงต้องลงแค่ธรรมดำเนินน้อม
ศีรษะค้อมพับเพียบเรียบร้อยเหวย
ทุกสตรีบุรุษตุ๊ดกระเทย
ประนมเกยกราบพระอาจารย์โซล

สิริวตี