บันทึกไว้ในความจำ
ตอน อาลัยและสำนึกในพระคุณ
** พระผ่านฟ้ามาเสด็จสู่สวรรค์
เหมือนกลางวันขาดสุรีย์ที่เยือนหล้า
เหมือนราตรีที่ไร้ดวงจันทรา
ท้องนภาไร้ดาวแสงพราวแพรว
** มองเบื้องบนมืดมิดสนิททั่ว
ช่างน่ากลัวจิตใจไม่ผ่องแผ้ว
ทั่วทั้งโลกมืดมัวไปทั่วแนว
ไร้วี่แววความแจ่มใสในท้องฟ้า
** ใจสลายสูญสิ้นปิ่นนเรศ
แสนเทวษเศร้าสร้อยละห้อยหา
ทรงไปแล้วไปลับไม่กลับมา
ชาวประชาแสนห่วงใยในพระองค์
** ความเมตตาปรานีที่ทรงให้
เหล่าทวยราษฎร์จดจำไว้ไม่ลืมหลง
ประทับอยู่กลางใจลืมไม่ลง
พระผู้ทรงกรุณาข้าฯ ปวงไทย
** ทรงเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแสนสาหัส
หวังขจัความยากจนชนส่วนใหญ่
ให้อยู่ดีกินดีทุกที่ไป
จะเหนื่อยยากอย่างไรไม่ทรงท้อ
** โครงการในพระราชดำริผลิสะพรั่ง
เหมือนสายฝนที่ไหลหลั่งเพราะมือพ่อ
มาชโลมไทยทั่วหน้าที่ท่ารอ
ให้สดใสไปกอปรก่อฐานะตน
** จักทำดีพลีถวายพระองค์ท่าน
ซึ่งสถิตในวิมานเป็นกุศล
มีแต่สุขทุกข์ใดไม่ปะปน
ปวงข้าฯ ต่างหมองหม่นล้นหทัย
** ขอเป็นข้ารองบาทภายภาคหน้า
ไปจนกว่าสิ้นยุคทุกสมัย
ขอเกิดเป็นข้าช่วงใช้พระทรงชัย
ไม่อาลัยชีวาพร้อมจะพลี |
|
** เทวษ อ่านว่า ทะ-เวด
** ข้าฯ = ข้าพระบาท |
|
ปวงข้าพระพุทธเจ้า ขอน้อมเกล้าน้อมกระหม่อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดมิได้
ข้าพระพุทธเจ้า นายสมพงศ์ ชูสุวรรณ และครอบครัว
