วันนี้หมดสุขใจไม่รู้สึก
จิตสำนึกเคยอยู่ก็รู้ห่าง
หัวใจที่เคยหนักชักบอบบาง
ความอ้างว้างมาแทรกน่าแปลกจริง

ค่ำคืนนี้ยาวนานพานหงุดหงิด
เมื่อไรเช้าจะชิดสู่โลกหญิง
ความทุกข์ระบมใจให้ท้วงติง
อยากจะทิ้งลืมรักที่หนักทรวง

สิริวตี

หากตั้งต้นเริ่มใหม่ในวันนี้
ขอพรทีเทวดาจากฟ้าสรวง
เก็บลมหนาวยาวนานที่ผ่านลวง
ดับแดดวงไฟฟอนร้อนฤดี

รักเจ้าเอยเคยอยู่กลับเลือนหาย
รักเริ่มคลายผูกพันเริ่มหันหนี
รักเจ้าเอยเคยมอบตอบไมตรี
รักเจ้านี้รันทดหมดหัวใจ

ขอตั้งต้นเดินทางสว่างแจ้ง
หนทางแห่งวิมุติพิสุทธิ์ใส
สว่างธรรมนำเลิศพริ้งเพริศไป
พรนี้ให้แด่ฉันพลันเชื้อเชิญ

สิริวตี

หากพรุ่งนี้ไม่มีสำหรับฉัน
คงคล้ายวันที่นกมิผกเผิน
เท้าที่ก้าวเคยแกร่งก็กลัวเกิน
ทางที่เดินเลือกไปให้มืดมิด

ลมหายใจโรยรินคล้ายสิ้นแล้ว
ตามีแววเปลือกทับหลับสนิท
เคยมีคนรู้ใจเคยใกล้ชิด
พรหมลิขิตขีดวันให้ฉันกลัว

สิริวตี