..ไผ่อักษร..

ยามเมื่อลมพัดโบกกรรโชกไผ่
ปลิดปลิวใบร่วงตกมิผกผิน
รายรอบกอสยายกระจายดิน
ปลิวไกลถิ่นต้นตอนั้นก็มี

บางกรรโชกโถมถั่งลมคลั่งจัด
กิ่งสะบัดซัดไปหวังให้หนี
แม้นมิไกลต้นเกิดกำเนิดดี
แม้นวารีพาไหลยังให้คอย

ชะเง้อรอบขอบฝั่งก็ยังหมาย
วนเวียนว่ายใกล้ใกล้มิได้ถอย-
ตามสายน้ำลำคลองพาล่องลอย
ใบไผ่น้อยยังผินสุขดินเดิม

หากแต่สายลมเหนือยังเถือแถ
สะบัดแส้อาคมประสมเสริม
กวาดสายน้ำธารไหลก่อไฟเติม
ลมฮึกเหิมกระโชกให้โลกลือ

เสียงใบไผ่กิ่งต้นอยู่บนบก
มิสะทกสะท้านขับขานสื่อ
ยังสดใหม่ไผ่รับคอยจับมือ
คอยฉุดยื้อรายรอบติดขอบตน

ใบไผ่น้อยลอยคอห่างกอศิลป์
น้ำตารินระลึกเคยฝึกฝน
ขอกราบลาเรือนถิ่นเกิดดินบน
ลอยล่องหนจากนี้ชั่วนิรันดร์

พิณจันทร์
๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐