ผู้กำกับจับเข็นข้าเป็นเสือ
เสาะหาเหยื่อกระจ้อนยังอ่อนหัด
ออกจากถ้ำจ้ำโจมถาโถมฟัด
ตะครุบกัดเขี้ยวคมฝังจมคอ

ภู่กันกวาดวาดกายลวดลายสี
ซ้ำหลายทีลงลึกกันสึกหรอ
เติมหนวดเหน็บเล็บเชื่อมเลื่อมลออ
ฝึกหัวร่อฟึดฟาดตวาดดัง

แสร้งตลกยกซ้ายทักทายยิ้ม
กระแทกทิ่มแทงหน้าคราลับหลัง
เที่ยวเสริมสุขทุกสิ่งมาดจริงจัง
อวดบ้าคลั่งป้องกันอันตราย

ตีสนิทชิดซาบเอิบอาบหวาน
ของเหลือทานเสื่อมใช้ให้สหาย
แลกของสดคดหินเจาะดินทราย
สัญญาขายซื้อถูกผูกร้อยปี

หากแข็งขืนยื่นกฎปลดกลางหาว
ยึดแดนด้าวอ้างปราบกำราบผี
ประทับร่างสร้างองค์ทรงอัปรีย์
กดข่มขี่สูบเลือดฆ่าเชือดฟัน

ผู้กำกับจับเข็นข้าเป็นเสือ
จะแถกเถือเจอกร่างร่างหนาวสั่น
รอตั้งรับอับอายขู่รายวัน
หมูเขี้ยวตันแผลงฤทธิ์ขวิดเอาตาย

รพีกาญจน์

 

พูดซ้ำซ้ำอยู่นั่นมันเรื่องเก่า
ทำตัวเหมือนคนเมาเขาเบื่อหน่าย
ขอเรื่องใหม่หน่อยหนาบ้าน้ำลาย
ทุกคนเขาระอายกันก่ายกอง

ได้เวลาตรงเปะโป๊ะเช๊ะนะ
มิลดละพูดพร่ำย้ำสนอง
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปไม่อยากมอง
เจอทุกช่องส่องเห็นเป็นประจำ

วิริน
๒๐/๙/๖๐