แหลมพรหมเทพ
ประพันธ์โดย…. "มันแกว”
๘ มีนาคม ๒๕๖๑
_____________________________
ชนทั่วหล้ารอชมจนฟ้าลับ
อาทิตย์ดับจมหายคลายขันขำ
เป็นทัศนีย์ยามเย็นเค้นหาคำ
ยากจะนำวลีมีแสดง

สุริยาทอแสงสีแดงจัด
มองถนัดเพราะยังไม่อับแสง
ที่ขอบฟ้าดั่งทองของแสนแพง
ฟ้าไม่แกล้งได้ชมสุขสมใจ

แหลมพรหมเทพเป็นแหล่งแห่งท่องเที่ยว
คนที่เกี่ยวร่วมมือกันวันสดใส
ผู้เที่ยวชมอาจพลาดจากกันไป
ถ้าวันใดเมฆมีมิดีเลย

สุริยาจมหายไม่อาจเห็น
ฝนกระเซ็นเปียกปอนอย่านอนเฉย
ประชาชนบางคนบ่นตามเคย
อดชมเชยสุริยาลาผู้คน

มาภูเก็ตแม้นเหน็ดไม่เข็ดหรอก
ต่างก็บอกในชีวิตคิดสักหน  
ภาพงามสมอาทิตย์ลับขยับจน
ค่อยค่อยหล่นจมไปในทะเล.

 
"มันแกว"
๘ มี.ค.๖๑

ขอบคุณนะที่เป็นกำลังใจ
ฉันคนใหม่ยังเดินดูเคอะเขิน
เพิ่งก้าวย่างอาจทำสิ่งเกินเกิน
บางทีเพลินขอโทษอย่าโกรธกัน

เขียนกลอนมาหากดูรู้ว่ามั่ว
ช่วยบอกทีอย่างกลัวตัวของฉัน
ขอเรียนรู้บทกลอนตอนกลางวัน
เวลานั้นต้อนอนตอนกลางคืน
 
“มันแกว”

กัลยาณมิตรสุดดีมีที่นี่
อยู่หลายปีไม่อุ่นรอลุ้นเสมอ
ตั้งนานวันไม่มีดีนะเธอ
แค่พบเจอส่งดอกไม้ใช่ของจริง

เป็นเพื่อนกันในไลน์ไม่สนิท
คงจะคิดมากไปให้สุงสิง
เดินหน้าคว่ำส่องเสียงดังยังกะลิง
ทำกลอกกลิ้งเรรวนชวนรำคาญ

ประทับใจมาเจอ”อารมณ์กลอน”
ถ้ามาก่อนอาจมีที่กล่าวขาน
ขอร่วมอยู่สุขสันต์กันนานนาน
แสนชื่นบานร่วมสรรค์งานกวี.
 
“มันแกว”