หมาลูกแม่
 
โอ้ลูกแม่สามหน่อพ่อใบเถา
เกิดมาเอาตีสามช่างงามเหลือ
นายเฝ้าเลี้ยงเกื้อหนุนคอยจุนเจือ
ดูไม่เบื่อเฝ้าตามสามเวลา

ตัวแรกเริ่มสีอ่อนนอนเหมือนแม่
สีเข้มแก่มีสองไม่ต้องหา
เฝ้าอกแถโอบกอดตลอดมา
ถึงเวลาดื่มกินบ้างดิ้นไป

แม่รักลูกลูกไม่รู้ดูไม่ออก
แม่คอยบอกถึงรักสมัครไหม
การกระทำแม่บอกตอกความนัย
เฝ้าห่วงไยเป็นยามตามระวัง

คอยทะนุถนอมเฝ้ากล่อมเลี้ยง
มิให้เดี้ยงก่อนวัยให้สิ้นหวัง
ให้นมดื่มเพื่อลูกผูกพลัง
แม่จริงจังเล็งไว้ได้ครบครัน

สัจจธรรมมองมาหามนุษย์
สัตว์สูงสุดยกเด่นเช่นสวรรค์
แสนประเสริฐยกย่องมองดูกัน
บางชนชั้นทิ้งลูกไม่ผูกเลย

เอาไปทิ้งถังขยะฝากพระสงฆ์
เอาไปลงโถส้วมอ่วมเฉลย
แต่เดรฉานชั่นต่ำย้ำไม่เคย
อภิเปรยคนชั่วมั่วสามานย์

 
“มันแกว”
๒๕ มี.ค.๖๑

ตั้งไข่

ได้เวลาครบเดือนเตือนตั้งไข่
จะเดินได้มินานรำคาญเหรอ
ลูกหมายน้อยลุกฝืนยืนเดินเบลอ
ดูยักเย่อยักยันน่าขันจริง

ขาไม่แข็งไม่แกร่งแรงยังล้า
ใช้เวลาฝนฝึกนึกสุงสิง
พยายามหัดเดินมิเกินจริง
อย่าประวิงอีกมินานต้องผ่านไป

ตัวแม่หนาดูแลแค่ใจช่วย
จะเดินด้วยดูท่าพามิไหว
นั่งคอยลุ้นพ่อคุณแม่วุ่นใจ
ถ้าเดินได้ปลื้มจิตที่คิดทำ

อุทาหรณ์ดั่งมนุษย์สุดกล้าเกร่ง
อย่าอวดเบ่งเริ่มต้นมาอย่าถลำ
ค่อยเรียนรู้ฝึกก่อนตอนตั้งลำ
คอยจดจำประสบการณ์งานสอนคน

ที่จบสูงปริญญายังพาหาย
อาจมีตายดับไปให้ฉงน
ประสบการณ์สะสมมาอย่าร้อนรน
หวังมั่นคงอดทนจนเดินดี

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๑๘ เม.ย.๖๑