เกิดหนึ่งหนตายหนคนเขาว่า
ตอนเกิดมามือกำแน่นทุกแห่งหน
จะเอาหมดทุกสิ่งจริงนะคน
ต่างดิ้นรนสู้ไปในโลกา

บ้างอวดเบ่งนักเลงมิเกรงขาม
ที่ลือนามเรื่องโกงกินได้ยินหนา
บุกภูเขาโล่งเตียนยังมีมา
แต่ชูหน้าเป็นผู้ดีมีคนชม

เมื่อถึงบทสุดท้ายมลายสิ้น
ใจรวยรินชีวิตคิดขื่นขม
เมื่อตอนจบสุดสลดต้องหมดลม
เมื่อตนล้มได้สิ่งใดเอาไปครอง

ผลสุดท้ายมือแบต้องแพ้แล้ว
โอ้แม่แก้วที่ชิงดีมิมีของ
ตอนยังอยู่ต่างขยับเข้าจับจอง
สิ่งที่ปองไม่เกินเชิงตะกอน

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๒๐ พ.ค.๖๑