แค่เขียนกลอนนอนเล่นเช่นสนุก
เพื่อหายทุกข์ท้อจิตจึงคิดหวน
จึงเขียนกลอนหวังเท่อย่าเรรวน
ดูยังป่วนเขียนต่อพอได้ดี
เป็นมือกลอนน้องใหม่เอาใจช่วย
มิสำรวยดั่งกลอนของกรุงศรี
ฝึกหัดเขียนข้อความนานนานที
ยังมิมีกลอนไพเราะเสนาะใจ
อยากเป็นเช่นนักกลอนช่วยสอนสั่ง
ฝากความหวังวังเวงอย่าเกรงไหน
กลอนเขียนมาเมื่อมีที่ห่างไกล
ขอจงได้การุณขอบคุณเอย
มนตรี ประทุม
“มันแกว”
๑๖ พ.ค.๖๑
มิอาจเอื้อมอ้างอึงถึงการสอน
ซึ่งบทกลอนทั้งหลายในสายศิลป์
ด้วยสำนึกแท้เที่ยงค่าเพียงดิน
ยากโผผินเหินหาวแข่งดาวเดือน
เป็นแค่คนสนใจในกาพย์กลอน
คำออดอ้อนแต่งได้แต่ไม่เหมือน
ซึ่งสำนวนแห่งครูผู้ชี้เตือน
ยังลางเลือนหนักหนากว่าใครใคร
ขอขอบคุณท่านนักมาทักทาย
กับความหมายเฉกมิตรสนิทใกล้
หากมีสิ่งพลาดพลั้งผิดอย่างไร
โปรดอภัยเถิดหนอ ขอขอบคุณ
อทลิทท์
