....อ่อนน้อมถ่อมตน....

เมื่อหัวใจหยาบกระด้างเขียนวางส่ง
จิตยังคงวุ่นวายตระกายศิลป์
มีด้วยหรือถ้อยขานก่อกานท์ริน
จะยลยินอ่อนช้อยเหมือนอ้อยตาล

หากจิตใจผู้เขียนเพี้ยนและหยาบ
ถ้อยคำฉาบรสใดก็ไม่หวาน
จะหยิบคำก็ยากลำบากนาน
จิตใจค้านหมดสิ้นจินตนา

รังจะมีแต่เห็นเป็นสนิม
กลายเป็นลิ่มกัดใจย้อนไปหา
ความหมกมุ่นทุกข์ถมสั่งสมมา
หมดสิ้นค่าถึงขั้นสำคัญตน

ยกตัวเองเกินค่าปัญญาอื่น
ใครหยิบยื่นแนะนำแลพร่ำบ่น
ยกความรู้มากมายหลากหลายคน
จะยินยลแบบใครเลือกได้เอง

เพราะหัวใจหยาบโลนมิโอนอ่อน
ใครแนะสอนกลับชมอบรมเก่ง
มิเห็นค่าความรู้ผู้บรรเลง
พูดข่มเหงประชดประชันไป

แท้หากดูผู้เขียนเพี้ยนและหยาบ
อ้อยตาลฉาบคำวางงานสร้างใหม่
ต่อตาลอ้อยร้อยสวนขบวนใด
ก็บรรลัยทั้งสวนขบวนกลอน

พิณจันทร์
๙ สิงหาคม ๒๕๖๑