ก้มเดินด้อมอ้อมมองมือป้องหน้า
แบะถ่างขากันลื่นพื้นตัวหนอน
ตายเบื้องบนฝนตกอกเปียกปอน
มันน่านอนในวัดเย็นจัดจริง

เริ่มสลัวขรัวตาท่าทำวัตร
พระเณรถัดแถวหลังนั่งเกร็งกริ่ง
เปลวเทียนวูบธูปวาบภาพไหวติง
สงบนิ่งน้อมลงโพล่งสาธุ

ดึงตัวหลบลับบางข้างวิหาร
ยินพระท่านว่าโหดโทษลหุ
นำลูกหมาแมวใส่ในกระชุ
ปล่อยหน้าอุโบสถปลดภาระ

ทุกข์พระหาอาหารมิให้ขาด
บิณฑบาตย่ำย่างทางขรุขระ
เลี้ยงตนเหลือเผื่อหมาแมวมันนะ
กรำฝนชะเป็นไข้หวัดไอจาม

กวาดกอบเขี่ยขี้เยี่ยวหลายเที่ยวทิ้ง
ซุกซนวิ่งเล่นไล่ไม่ฟังห้าม
ปีนระเบียงเตียงตั่งดังโครมคราม
ออกลูกลามหลานเหลนหลายเกินนับ

ยกมือป้องยองโย่โผล่ล่าถอย
คว้าแมวน้อยเร็วพลันรีบหันขวับ
เพิ่งรู้โทษโปรดให้อภัยครับ
จะนำกลับเลี้ยงดูอยู่อย่างเคย

 

ใครก็ไม่รู้นำแมวมาปล่อยหน้าบ้านจึงเลี้ยงไว้อย่างดีด้วยความเอ็นดู
แต่ทนไม่ไหวครับ มันตะครุบจับนกเขา นกพิราบ นกกระจอกที่ลงมา
จิกข้าวโปรยให้ลานบ้านเกือบไม่เหลือ คิดเอาไปปล่อยวัดให้พระดัด
นิสัยถ้าจะดี เมื่อได้ยินพระสนทนากัน จึงนำกลับมาเลี้ยงดังเดิม

รพีกาญจน์