เป็นนักกลอนอนดึกนึกแต่กลอน
เทียวยื่นหน้าไปออดอ้อนแทบทุกที่
เขียนทั้งท่องท่องทั้งคืนตื่นมาขี้
ปากยังท่องบทกวีมิลดรา

มือก็เขียนปากเพียรท่องพวกคำศัพย์
เขียนทุกวันแม้ยามหลับยังฝันหา
ฝันว่าได้ที่หนึ่ง"ซีไรท์"มา
ตื่นขึ้นมาจึงรู้ว่าเราฝันไป

เหมือนนักมวยมันจำเป็นต้องมีค่าย
ต้องมีคู่ไว้แข้งก่ายสีข้างไหว
ต้องมีครูรู้มนตร์ทุกกลไก
ไว้ปลดมงคลหรือปลุกใจให้น้ำเรา

ไปมาแล้วทุกค่ายซ้อมมาแล้วทุกที่
แต่พอไปขึ้นเวทีแล้วหวั่นไหว
ไฟล์ที่แล้วเจอสันแข้งจนอ่อนใจ
จนอยากแขวนนวมลาไกลไปเลี้ยงควาย

เป็นนักกลอนนอนดึกนึกเหมือนมวย
ที่เพิ่งเล่านั้นโลกสวยอย่าร้องหวาย
หาใช่ฉันแต่ไอ้นั่นเพื่อนเลี้ยงควาย
มันเป็นบ้าเรื่องกลอนหลายสงสารมัน

ตัวฉันนี้จริงๆแค่มวยวัด
อยากจะจัดเวทีใหญ่ให้สุขสันต์
เลยหันมาเข้าค่ายก่ายแข้งพลัน
เผื่อว่าฉันได้แชมเปี้ยนนักเขียนกลอน
.

เจียว