อยู่กับทุ่งกับท่า ข้าลูกทุ่ง
ที่คนกรุง ชิงชังดังบ้านป่า
เรียกบ้านนอกคอกตื้อคือชาวนา
ข้าก็อยู่ของข้า ประสาควาย

เอ็งกรีดกรายฉายเล่ห์เสน่ห์ฟุ้ง
หอมจรุงเครื่องเคราเช้าจรดบ่าย
ข้ากลิ่นฟางฟอนฟัดระบัดกาย
ก็ใช่หมายว่าเหม็น ประเด็นมี

เอ็งเดินห้างกางโก้โชว์หวาบหวิว
ผ้าขาวม้าข้าก็ปลิวลิ่วทุกที่
ห้างนาน้อยลำประโดงโค้งนที
ข้าสุขปรี่มิพกตังค์ดั่งคนกรุง

สวรรค์ใครสวรรค์มันล้วนสรรสร้าง
ขออยู่นาป่าร้างสร้างเตาหุง
เคเอฟซี เอ็มเค.เก๋จรุง
สู้ผักบุ้งน้ำพริกข้า.อย่ามาเทียม.