หลายทิวาราตรีที่ผ่านผัน
คราเหมันต์จันทร์คล้อยลอยสลัว
เย็นพระพายกรายพัดสะบัดรัว
หนาวสั่นทั่ว กายีฤดีดาย

เฝ้ากอดตนทนฝืนคืนจันทร์พร่า
จนดาราพาเลือน เลื่อนลับหาย
เหลียวมองข้างร้างไร้ใครเคียงกาย
คิดถึงชายเหลือเกินจากเนิ่นนาน

รู้ไหมหนอท้อทดหมดสุขสันต์
ทุกคืนวันตั้งจิตอธิษฐาน
ส่งใจน้อยลอยล่วงสู่ห้วงมาน
หากสงสารมารับทีไม่มีตังค์


หิ่งห้อย



-- ๕๕๕ มาอ่าน..เลยพาลขำ
ช่างลึกล้ำ..สำนวน..เธอชวนคลั่ง
เขียนกลอนรัก..หักมุม..ได้นุ่มจัง
อ่านกี่ครั้ง..นั่งยิ้ม..อย่างอิ่มใจ

-- นามเสนาะ..เพราะพริ้ง..ว่า"หิ่งห้อย"
เป็นสาวน้อย..ร้อย(โล)ชั่ง..เท่า"พัง"ใหญ่
หรือสาวนา..ตาหวาน..หมู่บ้านใด
หนุ่มเมืองไกล..ใคร่ทัก..รู้จักเธอ..ฯ

 

"หิ่งห้อย"มาแนะนำตัวค่ะ


น้องเป็นสาวเหลือน้อยร้อยโลกว่า
ถ้อยวาจาขับขานหวานเสมอ
อัธยาศัยไมตรี ดีเลิศเลอ
ชอบนั่งเหม่อเพ้อบ้างในบางที

ผิวด่างดำล่ำอ้วน หุ่นชวนฝัน
เป็นเปลวมัน สันหลังยาวหาวทุกที่
ขาวเผ้าผม ข-นมยาน เบาหวานมี
ดูดี๊ดี ตึงหู หรูจะตาย

บ้านสาวสวน จวนเก่าเสาผุกร่อน
มีบางขั้นบันไดคลอน ตอนขึ้นส่าย
ผุฟากฝาหลังคาโบ๋ โหว่มากมาย
เฝ้าแต่งกลอนอ้อนชาย หมายซ่อมเรือน


หิ่งห้อย