๏ วิเวกวุ่นเหว่ว้า...........วังเวง
คืนค่ำเคยครื้นเครง........คู่เคล้า
กรายกลับกริ่งกลัวเกรง....เกินกู่
ศศิศัลย์โศกเศร้า...........เสื่อมสิ้นศักดิ์ศรี

๏ วิเวก ไหวเหว่ว้า...........ลบเลือนลา ลับเลื่อนลอย
เพี่ยงพล้ำ พาพี่พลอย.......เงื่องเหงาหงอย งุ่นงงงัน

๏ ชื่นชู้ ชวนเชยชิด..........จับจองจิต เจ้าแจ่มจันทร์
ศศิ เศร้าโศกศัลย์............นัยน์เนตรนั้น น้ำเนืองนอง

๏ ฝ่าฝืน เฝ้าฝันใฝ่...........ปัดป่ายไป แปรเปลี่ยนปอง
คนคุ้น เคยเคียงครอง.......มาหม่นหมอง เมื่อหมางเมิน

๏ ร้าวรอน รักราโรย...........เหือดแห้งโหย เหห่างเหิน
กอบกู้ ก็ไกลเกิน..............ยิ่งยับเยิน ยากเยียวยา๛

 


ส่องแสงสิ้นสดใส     แฝงฝนใฝ่ฝืนเฝ้าฝ่า
มิเมินมุ่งมองมา     เปลี่ยนปวดปร่าเป็นเปรอปรน

ยามเยือนเย็นยิ่งย้า     เหินหาวหาหักเหหน
รุ่งเร่งเร้าร้อนรน     ท้อทุกข์ทนเทียวทาบทาง

ลางเลือนเลื่อนล่วงลับ     โสมสาดสับเสียดสายสาง
วับแวววาววายวาง     หม่นหมองหมาง มาม่ามะ..?


หิ่งห้อย