เธอนักสู้ลูกผู้ชายใจกล้าหาญ
แม้รำบาญก็ไม่มีที่ระย่อ
แต่บางคราวแค่รักหนึ่งซึ่งลออ
ก็ดลท้อทุกข์ให้ได้เกิดมี
กลายเป็นชายผู้ช่างร้างแรงกล้า
กินน้ำตาเศร้าครองโลกหมองศรี
พร้อยแผลพิษไหน่หนามตำชีวี
คว้าเงาที่ว่างเปล่าปวดร้าวใจ
มองกระจกให้ดีดีเถิดที่รัก
ยังรู้จักเงาที่เห็นอย่างเด่นไหม
ร้างราเขาเธอใช่ว่าจะปราชัย
โปรดยิ้มใสให้เพื่อนเก่า...เงาเธอเอง
.......................................
เปลวเพลิง
