~สุขเรามิเท่าเดิม~

*กราบขอบคุณเจ้าของภาพ

ฮ่าๆอย่าเอารูปไปน๊า..*

~สุขเรามิเท่าเดิม~

สี่ห้องใจของฉันในวันเก่า
เคยเงียบเหงาเศร้าแสนสุดแดนสรวง
มีแต่ความว่างเปล่าหนาวแดดวง
จมปลักบ่วงล่วงรินจินตนา

อาจอดสูดูอื่นเขาชื่นจิต
มากมิ่งมิตรชิดใกล้ให้ปรึกษา
แต่มองตนหม่นหมองครองอัตตา
สุขจะหาเพียงน้อยมิคล้อยเจอ

แม้จะเป็นสุขเนาปนเหงาบ้าง
ลบเลือนจางเศร้าซึมบางปลื้มเผลอ
แม้จะเป็นเช่นนี้ที่เลิศเลอ
น้ำตาเอ่อเลอล้นสุขท้นใจ

นั่นคือสุขหม่นเดิมแต่เริ่มรับ
แต่ก็จับจิตเริ่มสุขเพิ่มใหม่
เหงาสุดแสนแดนสรวงคือทรวงใน
เศร้าอาลัยใคร่สุขเคล้าคลุกกัน

เมื่อมีสุขคลุกเหงาแลเศร้าหม่น
ยังมีคนมองเห็นเป็นสุขสันต์
ถ้อยคำหวานสานคำผูกสัมพันธ์
อัศจรรย์ลบเหงาความเศร้าคลาย

สุขสองเราเหงาบ้างแต่ต่างแปลก
หลายสิ่งแทรกมาเยือนเป็นเรือนสาย
สุขแบบนี้หันพบให้สบอาย
น้ำตาหลั่งท่วมกายหมายสุขเดิม

พิณจันทร์
๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~สุขเรามิเท่าเดิม~ (อ่าน 4223 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้