อยากกินน้ำตามคำโบราณว่า
เผื่อถึงคราดินแยกแตกระแหง
ยังปรากฎหยดน้ำพอทำแกง
มิให้แห้งชีวาโรยราไป

แต่ทำไงได้เล่ากับคราวนี้
ไม่รู้มีน้ำท่าวันหน้าไหม
วันที่เคยผ่านผ่าวร้อนร้าวใจ
พบเพียงภัยล้างผลาญกันดารดิน

หลายชีวิตคิดรู้อยู่เต็มอก
น้ำตาตกข้างในใจแดดิ้น
เมื่อถึงวันวันนี้อันมีกิน
ไม่อยากชินชาเฉยเช่นเคยมา

น้ำวันนี้หากเหลือเผื่อคราวแล้ง
กลัวฟ้ากลั่นโลกแกล้งรุนแรงกล้า
คงจะมีแววฉ่ำคือน้ำตา
กับธาราน้ำลายคล้ายดูแคลน

อ่านสำนวนชวนไขก็ใจแป้ว
แต่ไม่แคล้วอดสูหดหู่แสน
วันหน้าหนอหากน้ำกินหมดดินแดน
อย่าแร้นแค้นน้ำใจให้แก่กัน

........................................

เปลวเพลิง

ขอขอบคุณน้ำคำแสนฉ่ำหวาน
แม้อ้อยตาลยังชืดจืดสนิท
ชื่นน้ำใจไมตรีที่อุทิศ
ยามมิ่งมิตรมอบมาเป็นอากร

ทรัพย์ในดินอินทรีย์ดีชุ่มฉ่ำ
สินในน้ำล้ำค่ามาแต่ก่อน
โลกชูชีพประทีปนานด้วยธารพร
น้ำใจรับดับร้อนรอนผองภัย

....................................

เปลวเพลิง