~อดทน..และอดทน~

~อดทน..และอดทน~

กอดสายลมห่มหนาวนับดาวหม่น
บางเมฆฝนปนซัดสะบัดหมาย
เป็นบาดแผลแถร่างเจ็บปางตาย
แนมเหน็บอายคล้ายดั่งตายทั้งเป็น

กอดตัวเองเกรงกลัวมืดมัวหมอง
มิกล้าปองคล้องแขนมากแม้นเห็น
ข้อกำหนดบทหมายหลายประเด็น
อาจลำเค็ญเข็ญใจสิ่งได้ตาม

หากแต่กอดสายลมแล้วห่มหนาว
อาจใจสาวร้าวหม่นผู้คนหยาม
อาจบาทีมีเห็นเป็นประนาม
กามเทพเก็บจามศรข้ามไป

หากอุ้มสมพรหมลิขิตประชิดร่าง
ฟ้าสว่างทางนั้นย่อมหวั่นไหว
เมื่อมิเคยเชยชมที่สมใจ
หวั่นจะไม่งามสมที่ชมเชย

กอดสายลมห่มนานหนาวปานนั้น
หมดสิ้นวันหันชมผ้าห่มเผย
ความชาชินสิ้นหวานเนิ่นนานเกย
กาลล่วงเลยเคยผินจนชินชา

กอดสายลมห่มหนาวนับดาวร่วง
เหมือนติดบ่วงห้วงฝันกระสันหา
อาจสะบั้นสั่นไหวในครั้งครา
สิเน่หาคราครั้งยอมยั้งตน.

..อดทนนะ ฮ่าๆ เอิ๊กๆ...
พิณจันทร์
๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~อดทน..และอดทน~ (อ่าน 4294 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้