ฉันนั่งอยู่ที่เดิมเพื่อเติมฝัน
กับคืนวันก่อนเก่าเราเคยชื่น
เฝ้าแต่เพ้อรำพันทุกวันคืน
หลับแล้วตื่นขึ้นมายังอาวรณ์

จากกันไปหลายปีที่ห่างหาย
แสนเสียดายความฝันเมื่อกาลก่อน
ได้แต่ฝากรอยอาลัยในบทกลอน
มิอาจย้อนคืนวันฉันและเธอ

 

><><><><

เมื่อจะรอ..ก็รออย่าท้อถอย
ถ้าจะคอยต้องสร้างหวังเสมอ
การรอนาน..มิใช่จะไม่เจอ
การคอยเก้อ..อาจมีวันที่พบ

สุวัฒน์  ไวจรรยา
๑๑ / ๐๓ / ๒๕๕๗