เมื่อสูญเสียจึงรู้สึกสำนึกได้
มาเสียใจที่หลังนั่งคอตก
เหมือนสวรรค์พลันเปลี่ยนเป็นนรก
ใจช้ำฟกอกกลัดหนองร้องคร่ำครวญ

ถูกความเหงาล้อมรุมกลุ้มเหลือที่
ทั้งชีวีร่ำไห้อาลัยหวล
คิดถึงเธอคราใดใจรัญจวญ
เธอมาด่วนทิ้งไปไม่เหลือเลย.

 

 

ไม่ต้องมาครวญคร่ำทำเสียงอ่อย
รำพันถ้อยลอยเลื่อนเพ้อเอื้อนเอ่ย
ทีแต่ก่อนย้อนย้ำทำหยันเย้ย
ชอบบ่นเปรยประจำว่ารำคาญ

เราต่างคนต่างอยู่ให้รู้แน่
ส่งด้วยแชร์เปียมาค่าผ่อนบ้าน
ยกให้เธอทั้งนั้นฉันทำทาน
หนี้สินบานใช้ให้พอ ขอบ๊ายบาย


หิ่งห้อย