บินมาปีกล้าอ่อน ไร้รังคอนที่นอนนั่น
แดดจัดฝนซัดพลัน หนาวกายสั่นฉันหลงมา
ที่พึ่งแทนพุ่มพฤกษ์ มีซอกลึกตึกใช่ป่า
ซุกกายหมายหลับตา ผ่อนกายายามล้าแรง
เย็นลมระดมพัด ดึกสงัดใจกวัดแกว่ง
หวั่นไหวใจระแวง กว่าฟ้าแจ้งหวังแปลงไป
วนเวียนเปลี่ยนชีวิต ฟ้าลิขิตผิดไฉน
นกป่าละพงไพร พลัดมาไกลในเมืองกรุง
บินหลา
